Ruben Dewulf heeft de opportuniteit gehad te mogen opgroeien in het gemeenschapsleven. Eerst in de Evangelische Kerk, later in viersel “Leven in de Brouwerij” waar heel dicht bij de natuur geleefd werd. Het leven en overgangsrituelen in het leven werden gevierd en geëerd. Het is Ruben’s redding geweest. Een plaats waar “anders dan de norm zijn” als normaal werd gezien en gebed werd.

Als we kijken in de wereld, als we kijken in België dan is er nood dat jongeren terug kunnen verbinden met zichzelf, hun mannelijkheid, hun vrouwelijkheid. Dat ze terug kunnen diep verbinden met de natuur.

Het is de missie dat we bouwen aan een fysieke plaats, het Soulpath domein waar jongeren en kwetsbaar gevoelige mensen nu en voor de komende generaties mogen thuiskomen verbinden, zakken, landen. Dat deze plaats er altijd moge zijn en dat het velen hun leven mag verdiepen in moeilijke momenten en hun terug mag verbinden met kwaliteiten, hun talenten, hun zielsmissie, hun levensvreugde. Dat we het aards paradijs mogen leven als een feit en niet als een illusie.
Elke mens heeft het recht zich gelukkig te mogen voelen en elke mens heeft het recht zich één te mogen voelen, zich verbonden te mogen voelen met alle natuurrijken.

“Het aards paradijs is niet om schrik van te hebben, het is niet religieus, niet sektarisch, niet dogmatisch.
Het aards paradijs is voor mij het best omschreven woord om er het mooiste van te maken daar waar je zelf als persoon woont, voor jezelf en je omgeving. Het is wonen in harmonie met jezelf en je omgeving. Het is meer teruggeven dan je neemt. Ik ben er van overtuigd als we allemaal zo leven met onze eigen plek zo te benaderen dat het woord oorlog mag geschrapt worden uit de woordenboek.” Dat we gewoon mens kunnen zijn tevreden met wat we hebben en gelukkig met wie we zijn.
Voor elke mens is er een habitat waar hij het beste functioneert. dit noemen we “Sanctuary”.
Net zoals dieren hun habitat hebben.
Laat een Bedoeïene niet in de stad wonen en leer een vogel niet zwemmen.